Ar Rub al-Khali w dosłownym tłumaczeniu oznacza „pustą ćwiartkę”. Rozległy obszar o długości 1000 km i szerokości 500 km jest praktycznie nie zamieszkany. Ukształtowana ponad dwa miliony lat temu, wielka piaszczysta pustynia zajmuje 25% powierzchni Arabii Saudyjskiej i ciągnie się przez terytoria Omanu, Jemenu oraz Zjednoczonych Emiratów Arabskich.
Kiedyś w rejonie tym znajdowały się
żyzne gleby, zasilane kilkoma jeziorami. Dowodem na ich istnienie,
są doskonale zachowane zęby hipopotamów, kości bawołów, kóz i
gazeli, a nawet słodkowodne muszle.
Obecnie jedyne gatunki, które
przetrwały w tym surowym środowisku, to 24 rodzaje ptaków, 31
odmian roślin, pajęczaki i gryzonie. Przed 300 r. n. e.
pustynnienie Ar Rub al-Khali nie było tak daleko posunięte, więc
wzdłuż jej zewnętrznych krańców osiedlały się koczownicze ludy
Beduinów. Później ich miasta zostały zasypane przez piach. Nocą
temperatury na pustyni spadają do 0 st. C i sukcesywnie rosą,
osiągając w południe 55 st. C.
Pod rozległymi wydmami piasku znajdują
się bogate pokłady ropy naftowej. Istnieje prawdopodobieństwo, że
są to największe złoża na Ziemi. Stanowią ogromne źródło
dochodu Arabii Saudyjskiej. Sheyba, w centrum pustyni, to główny
ośrodek produkcyjny, a Ghawar to największe pola naftowe na
świecie.
Źródło: „501 najwspanialszych cudów natury”
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz