Rezerwat Sunderbans zajmuje obszar o
powierzchni 2585 km2 na terenie delty Gangesu w Bengalu Zachodnim i
jest wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Jest to
największy na świecie obszar namorzynowych lasów, który składa
się z wysp i błotnych równin, poprzecinany setkami cieków
wodnych. Indyjskie bagna mangrowcowe to najżyźniejsze mokradła na
świecie. Na ich terenie występuje największa populacja tygrysów
bengalskich, a także duże kolonie rezusów, czytali, dzików,wydr,
krokodyli różańcowych, krabów królewskich, żółwi zielonych i
szylkretowych. W regionie tym zaobserwowano także liczne węże i
całą plejadę różnobarwnych, wodnych i lądowych ptaków.
Dwa razy w ciągu dnia w obrębie
namorzynowych bagien dochodzi do powodzi, które utrudniają dostęp
do rezerwatu. Tygrysy długo musiały przystosowywać się do
amfibiotycznego siedliska. Aktualnie te dzikie koty są znakomitymi
pływakami, potrafią przetrwać w słonym środowisku wodnym, a
jeśli zajdzie taka potrzeba, żywią się rybami i żółwiami.
Szybki wzrost liczby tygrysów na terenie rezerwatu jest wynikiem
skutecznego przeciwdziałania kłusownictwu, wyrębowi drzew i
rybołówstwu. Taka sytuacja ma jednak swoje minusy: wśród
królewskich tygrysów bengalskich występują ludojady. Elektryczne
środki odstraszające oraz systemy ostrzegawcze dla turystów i
mieszkańców wsi, pozwoliły ograniczyć roczną liczbę ofiar z 40
do 10. Mimo istniejącego zagrożenia warto jest zobaczyć na tle
intensywnej zieleni pomarańczowo-brązowego osobnika z czarnymi
pręgami.
Wycieczka do Sunderbans to niezwykła
przygoda. Ze stacji kolejowej w Canning trzeba znaleźć drogę do
Sonakhali, skad odbywają się siedmiogodzinne rejsy do Gosaby.
Stamtąd należy udać się rikszą do Pakhirali i przesiąść się
na łódź, płynącą do rezerwatu. Widok tygrysa bengalskiego w
bagiennym raju wynagradza wszystkie trudy podróży.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz