Pustynia Gobi

Jedna z większych pustyń na świecie. Gobi rozciąga się łukiem długości 1600km, od północnych Chin, po południowo-wschodnią Mongolię. Ma ona powierzchnię ok. 1,3mln kilometrów kwadratowych, czyli ponad 4 razy większą niż Polska. Gobi leży na płaskowyżu, na wysokościach od 900 do 1500m i w większości, szczególnie na swej wschodniej części, składa się z nagiego skalnego podłoża. Jej zachodnie części są bardziej piaszczyste.
Wśród żyjących tu zwierząt należy wymienić wielbłądy, dzikie konie i osły oraz świstaki i susły. W centralnej części Gobi odnaleziono skamieniałe szczątki dinozaurów, prehistorycznych ssaków, a także przedmioty wykonane przez człowieka przed tysiącami lat.


 

Marmolada - Włochy


Grzbiet górski Marmolada wznosi się północno-wschodniej części Włoch, na wschód od Trydentu. Najwyższy szczyt „królowej Dolomitów”, Punta Penia osiąga wysokość 3344 m i sprawia, że jest to jedna z najbardziej imponujących gór w okolicy.
Grań Marmolady składa się z pięciu szczytów i jedynego dużego lodowca w Dolomitach. Zarówno zimą jak i latem jest to doskonały naturalny plac zabaw dla miłośników wszelkich sportów. W kierunku południowym, masyw załamuje się, tworząc pionową, stroma ścianę, która jest nie lada wyzwaniem dla alpinistów. Łagodne północne zbocze stale pokryte jest śniegiem i słynie ze znakomitych szlaków narciarskich. Liczne krawędzie i przejścia stanowią idealny teren do jazdy na rowerze górskim, a piękna okolica i zachwycający krajobraz sprzyjają pieszym wycieczkom.
Grupa szczytów wokół Val di Fassa ma ciekawą strukturę geologiczną. Nadzwyczajne minerały, którym góry zawdzięczają swoją nazwę, przeplatają się ze skałami wulkanicznymi. Czarna lawa kontrastuje z białym dolomitem i połyskującym na niebiesko lodowcem, co skutkuje powstaniem niebywałej scenerii. W czasie wschodów i zachodów słońca, podczas zjawiska zwanego enrosadira, szczyty dolomitów zabarwiają się na różowy kolor.
W czasie I Wojny Światowej przez masyw Marmolada przechodziła linia frontu pomiędzy Austrią i Włochami. Obecnie znajduje się tu muzeum z pozostałościami po tunelach biegnących przez północne czoło lodowca, w których ukrywali się austriaccy żołnierze. Do tej pory na tych terenach odnajdywane są osobiste rzeczy wojskowych.


Źródło: "501 najwspanialszych cudów natury"

Popocatepetl - Meksyk


Nazwa Popocatepetl wywodzi się z języka Azteków i oznacza „dymiącą gorę”. Wulkan ten jest jednym z najbardziej aktywnych starowulkanów w Meksyku. Przez ostatnie 600 lat jego erupcje były stosunkowo łagodne, a słupy dymu oddalały się od szczytu zaledwie o kilka kilometrów. Jednak jego położenie, 45 km od Puebla i 70 km od serca Meksyku sprawia, że jest on stałym zagrożeniem dla 40 mln ludzi. Nie dalej jak w 2000 r. ryk wulkanu wywołał lawinę i grad gorących kamieni runął na pobliskie doliny.
Popocatepetl to szczególnie urokliwy wulkan. Jego zielone zbocza kontrastują ze śnieżno-lodową pokrywą otaczającą dymiący krater. Niemal symetryczny pod każdym kątem stał się symbolem nowego Meksyku, takim samym, jak był kiedyś dla Azteków i Hiszpanów. Na zboczach wulkanu znajdują się XVI-wieczne klasztory zbudowane przez franciszkańskich, dominikańskich i augustiańskich misjonarzy. Są one doskonałym przykładem kolonialnej architektury i zapewniają miejsce odpoczynku turystom odwiedzającym wulkan.



Źródło: "501 najwspanialszych cudów natury"

Eisriesenwelt - Austria


Eisriesenwelt to największy dostępny lodowy labirynt na świecie. Zbadane korytarze mają ponad 40 km długości. Wejście do jaskiń znajduje się w skalnym zboczu na wysokości 1640 m. system pieczar i grot pokryty jest 20-metrową warstwą lodu, ozdobioną stalaktytami, stalagmitami i kolumnami, draperiami i wodospadami naciekowymi. Poszczególne komnaty mają nazwy zaczerpnięte z nordyjskiej mitologii – Pokój Odina, Welon Frigg, Korytarz Hymira.
Temperatura wewnątrz grot utrzymuje się poniżej 0 st.C. Przeciekająca przez wapienne szczeliny woda natychmiast zamarza. Latem zimne powietrze z wnętrza jaskiń zapobiega rozpuszczaniu się lodu.
Ukryte głęboko w górach, Eisriesenwelt były znane niegdyś wyłącznie myśliwym i kłusownikom. Historia ich odkrycia sięga 1879r., kiedy po raz pierwszy natrafiono na lodową ścianę. Kolejną ekspedycję która dotarła do celu, prowadził w 1912 r speleolog Alexander von Mork. Urna z jego prochami została pochowana 35 metrów pod ziemią, w lodowej komnacie, zwanej Katedra Morka.
Eisriesenwelt zostały udostępnione publicznie w 1920 r. i szybko stały się jedną z najpopularniejszych atrakcji turystycznych w Austrii. Początkowo odwiedzający, żeby dostać się do jaskiń musieli odbyć żmudną półtoragodzinną wspinaczkę. Obecnie przejażdżka, wybudowaną w 1955 r. kolejka linową, zajmuje zaledwie kilka minut. Z wysokich Taurów, gdzie znajduje się wejście do Eisriesenwelt rozpościera się przepiękny widok na okolice.



Źródło: "501 najwspanialszych cudów natury"

Dwunastu Apostołów – Australia


Tuż przy brzegu południowej Wiktorii wystaje z morza grupa wapiennych kolumn. Ich pierwotna nazwa to „Maciora i świnki”, ale w latach pięćdziesiątych uznano, że nie jest ona dość majestatyczna. Skalne filary to pozostałości lądu, który oderwał się na skutek działania wiatrów i wysokiego poziomu wody w Oceanie Południowym. Ciągły proces erozji sprawia, że kolumny stale są podmywane. W 2005 r. jedna z nich zawaliła się w przeciągu kilku sekund. Nadbrzeżne klify osiągają wysokość 70 m, a największy z apostołów mierzy 45 m.
Morski park narodowy, obejmujący formację Dwunastu Apostołów to rozległy obszar, gdzie w pogodne dni, turyści mogą pływać, surfować i nurkować. Nurkowanie dozwolone jest zarówno w przybrzeżnych wrakach, jak i na terenie podwodnego kanionu, gdzie znajdują się bujne wodorosty i koralowce. Czasami można tu spotkać uchatki, które harcują w głębi podmorskich tuneli.
Jest to bez wątpienia jedna z najbardziej popularnych naturalnych atrakcji w Australii.



Źródło: "501 najwspanialszych cudów natury"

Jezioro Tana – Etiopia



Jezioro Tana znajduje się na wyżynnym obszarze północnej Etiopii. \Jest nie tylko największym jeziorem w kraju, ale także początkiem biegu Nilu Błękitnego, który płynie 1500 km do Chartumu w Sudanie. Tam łączy się z Nilem Białym, tworząc najbardziej zasobny dopływ Nilu, który płynie przez całą długość Egiptu, aż do Morza Śródziemnego. Jezioro Tana to ważne źródło wody i pożywienia, ale także energii hydroelektrycznej. Odgrywa ogromną rolę w życiu dziesiątek milionów ludzi, zamieszkujących dolne dorzecze Nilu.
Jezioro ma 85 km długości i 65 km szerokości. Jest zasilane przez cztery rzeki i kilka sezonowych strumieni. Jego głębokość zależna jest od ilości opadów, ale nie przekracza 10 m. Powierzchnia jeziora waha się od 3000 do 3500 km2 w zależności od pory roku.
Jezioro Tana obfituje w ryby. Roczny połów wynosi tutaj ok. 10000 ton. Obszar ten charakteryzuje się także nadzwyczajnym bogactwem ptaków. Na jeziorze znajduje się 37 wysp na których wybudowano 20 klasztorów i kościołów. Niektóre z nich sięgają XIII w. i zawierają historyczne malowidła, freski oraz religijne artefakty.
Będąc tam koniecznie trzeba zobaczyć Wodospad Tis Isat na Nilu Błękitnym oraz przepłynąć się po jeziorze łódką z trzciny papirusowej.


Źródło: "501 najwspanialszych cudów natury"

Siedmiomilowa Plaża - Karaiby


Siedmiomilowa Plaża to nieskazitelnie czysta plaża z piaskiem koralowym, ciągnąca się wzdłuż zachodniego wybrzeża Wielkiego Kajmana. Słynie z przezroczystej, akwamarynowej wody, wielkich piaszczystych przestrzeni i pięknych zachodów słońca. W jej okolicach unosi się zapach rzewni skrzypolistnej, która rośnie w głębi lądu. Średnia temperatura w ciągu zimy wynosi tu 27 st. C. Nie dziwi więc fakt, że została uznana za „Najlepsza Plażę Karaibów”. Plaża wyróżnia się naturalnym pięknem, a jej rejony są najbardziej zagospodarowaną częścią wyspy. Znajdują się tam liczne restauracje, bary, luksusowa hotele i inne atrakcje. Istnieją jednak surowe przepisy, chroniące to miejsce przed zniszczeniem, dzięki czemu wciąż jest ono niezwykle przestronne.                                        
Mimo nazwy plaża ma tylko 9 km długości i stopniowo ulega zmniejszeniu na skutek działania morskiej wody. Wbrew temu spacer po niej wydaje się nie mieć końca, zwłaszcza wieczorem, gdy pomarańczowe słońce chowa się za błyszczącym oceanem. Plaża jest własnością publiczną i można zwiedzać ją na całej długości. Jedyne obostrzenia to zakaz opalania się nago. We wrześniu 2004 r. obszar wokół plaży ucierpiał poważnie na skutek huraganu Ivan. Większość infrastruktury została odbudowana, ale wciąż można natknąć się na ślady zniszczeń. Czyste morze świetnie nadaje się do pływania i nurkowania wśród przybrzeżnych raf, obfitujących w tropikalne ryby. Siedmiomilowa Plaża to dobre miejsce na idealne wakacje.





Źródło: "501 najwspanialszych cudów natury"

Marokańskie riady



Maroko, to niesamowity kraj pełen egzotycznych smaków i zapachów, ale także niesamowitych budowli z przepięknymi wnętrzami.  Będąc w tym kraju nie można pominąć tak zwanych riadów. Riad jest tradycyjnym marokańskim domem lub pałacem z wewnętrznym ogrodem. Słowo riad pochodzi od arabskiego terminu do ogrodu, “ryad.” Charakterystyczna konstrukcja tych mieszkań w regionach przybrzeżnych Maroka była adaptacją i modyfikacją willi romańskich. Gdy ród Almorawidów przejął władanie w Hiszpanii w XI wieku wysłano muzułmańskich, chrześcijańskich  i żydowskich rzemieślników z Hiszpanii do Maroka. Owi rzemieślnicy przywieźli ze sobą projekty budynków w których pokoje mieszkalne zorganizowane były wokół centralnego dziedzińca na świeżym powietrzu. Życie w riadach koncentrowało się wewnątrz i pozwalało na zachowanie prywatności oraz ochronę przed pogodą. Dla riadów charakterystyczne były ogrody usytuowane wewnątrz budynku oraz brak dużych okien zewnętrznych. Riady budowano z cegły, gliny lub błota. Wizyta w riadach jest często miłym doświadczeniem i pozwala odpocząć od zgiełku panującego na zewnątrz. Dziedzińce w riadach są jak oazy pośrodku pustyni. W centralnej część ogrodu w tradycyjnych riadach często znajduję się kilka drzewek pomarańczy lub cytryny i ewentualnie fontanna. Ściany w riadach były pięknie ozdabiane. Styl riadów uległ zmianie na przestrzeni lat, ale podstawowy zamysł konstrukcyjny jest stosowany do dzisiaj. Ostatnio nastąpił wzrost zainteresowania tą formą domu. W miastach takich jak Marakesz czy Essaouira wiele budynków popadało w ruinę. Dzięki renowacji riadów miasta te wiele zyskują. Riady przywraca się do dawnej świetności. Wiele Riadów działa obecnie jako hotele i restauracje. Na zdjęciach poniżej prezentujemy riady, w których zamieszkamy na 5 dni i 6 nocy, w samym środku afrykańskiej medyny.

Żródło: Arte Maroko


 



 


698 165 466
690 988 696