Meteora

U stop gór Pindos na zachodnich krańcach Niziny Tesalskiej w Grecji, pną się w górę 24 ogromne skały o płaskich szczytach. Skały Meteory zbudowane są z warstw piaskowca i zlepieńca. Uformowały się ok 60 milionów lat temu jako kamienne dno morza, pokrywającego wówczas obszar obecnej Tesalii. Seria gwałtownych ruchów skorupy ziemskiej spowodowała wywyższenie dna, tworząc wyniesiony płaskowyż. Siły przyrody takie jak deszcze, wiatry i zmiany temperatury, uformowały ogromne wieże skalne.

Pierwszymi mieszkańcami Meteory byli pustelnicy którzy chronili się w zagłębieniach i szczelinach wieżyc, osiągających do 550m wysokości.

W latach 1356-1372 na wieży zwanej Szeroką skałą został wybudowany klasztor o nazwie Wielki Meteor. Miejsce to doskonale odpowiadało potrzebom mnichów. Byli tam bezpieczni i odseparowani od politycznych niepokojów. Kontrolowali też w pełni dostęp do klasztoru. Przybysze mogli dostać się doń jedynie po długiej drabinie, którą w obliczu jakiegokolwiek zagrożenia, mnisi wciągali na górę. W XV i XVI w. wzniesiono większe i wygodniejsze budynki. Drabina została zastąpiona szczególnym urządzeniem dla ludzi o stalowych nerwach, a składającym się z liny i sieci wciąganej kołowrotem umieszczonym na wystającym ze skały nad przepaścią rusztowaniu. Dziś 115 wykutych w skale stopni pozwala dostać się na szczyt w nieco mniej ryzykowny sposób.

Mimo ograniczonej powierzchni od XIII do XVI wieku na Meteorze wybudowano 24 różne klasztory. Dziś zamieszkałych jest tylko pięć z nich. Klasztory św Warlaama, Wielki Meteor oraz Trójcy Świętej mieszczą zakony męskie. W klasztorach św Stefana i Roussanou mieszkają mniszki.

Wobec stale wzrastającego znaczenia Meteory jako obiektu muzealnego, rokrocznie odwiedzanego przez tysiące turystów, młodzi ludzie pragnący wstąpić do zakonów, niechętnie myślą o jej coraz bardziej narażonych na brak spokoju klasztorach, zaś starsi mnisi i mniszki uciekają stąd, by znaleźć odosobnienie w nie tak modnych miejscach.

Olimp

Olimp jest najwyższą górą w Grecji. Według mitologii na jego szczycie mieściła się siedziba bogów. Z tego miejsca Zeus miał zsyłać gromy na wszystkich tych, którzy mu się sprzeciwiali.

U podnóża Olimpu znajdują się ruiny miasta Dion, gdzie Aleksander Macedoński składał ofiary bogom przed wyprawą wojenną na wschód.

Niższe partie góry pokryte są różnorodną roślinnością: odnotowano tutaj ponad 1700 gatunków flory. W 1937 r. na terenie Olimpu został założony pierwszy park narodowy Grecji. Wyższe zbocza porośnięte są lasami iglastymi i liściastymi, w których mieszkają niedźwiedzie, rysie i wilki.

W starożytności ludziom nie wolno było wspinać się na szczyt, ale kilka wieków temu cofnięto zakaz. Najwyższy wierzchołek Mitikas został zdobyty pierwszy raz w 1913 r. przez Greka, Christosa Kakalosa oraz szwajcarskich alpinistów Frederica Boissinasa i Daniela Bauda-Bovy-ego.

Wspinaczka szlakiem turystycznym z Litochoro na wysokość 2919m i z powrotem, zajmuje około dwóch dni. Na gorze znajduje się wiele schronisk, w których można przenocować, ale w okresie letnim trzeba rezerwować miejsce.

Wędrówka na Olimp nie jest trudna, ale w brzydka pogodę może okazać się niebezpieczna. Piękny krajobraz i zachwycające widoki warte są jednak wysiłku.

Santorini

 Najpiękniejsza wyspa grecka, leżąca na archipelagu Cykladów. Czarny piasek, białe domy, dziesiątki maleńkich kościółków  z błękitnymi kopułami, turkusowe morze i powulkaniczne krajobrazy stanowią o niepowtarzalnym uroku wyspy. Santorini zachwyca klifowymi zboczami z których rozciąga się fantastyczny widok na kalderę ( zalane wodą rozległe zagłębienie w stożku dawnego wulkanu).
Jeśli wybieracie się do Grecji kontynentalnej lub na Kretę, a Waszym marzeniem jest zobaczenie tej magicznej wyspy, większość naszych biur podróży organizuje w ramach wycieczki fakultatywnej rejs statkiem na Santorini. W programie jest zwiedzanie Firy, stolicy wyspy z białymi domkami i kościółkami przylegającymi do czarnej skały, sprawiającymi wrażenie wiszących w powietrzu. W malowniczej miejscowości Ia można podziwiać fantastyczne domy wydrążone w wulkanicznych zboczach. Całodzienna wycieczka pozostawia moc niezapomnianych wrażeń. Tutejsze widoki zapierają dech w piersi i są wdzięcznym tematem pamiątkowych fotografii.

www.wakacjenafali.pl

698 165 466

690 988 696

biuro@wakacjenafali.pl

Wąwóz Samaria

     Samaria to spektakularna formacja geologiczna w południowo-zachodniej części Krety. Wąwóz odegrał ważną rolę w historii wyspy, a na jego terenie znajduje się jedyny kreteński park narodowy. Szczelina w paśmie gór Białych, znajduje się na wysokości około 1200 m n.p.m. i osiąga długość 16 km. Przez tysiące lat ukryte skalne ścieżki stanowiły schronienie dla miejscowej ludności w trakcie najazdów wroga. Obecnie dobrze znana, choć trudna trasa wzdłuż wąwozu, jest obowiązkowym punktem pobytu turystów na wyspie.

     Większość ludzi podróżuje autobusem z Chanii do Omalos, położonego na szczycie Samarii, a w drodze powrotnej, przesiada się na łódź w Agia Roumeli. Pierwszy odcinek szlaku to strome zejście o wysokości 1000m i długości niespełna 2 km. Miejsce to nazywa się Kiloskalo, co najczęściej tłumaczy się jako „drewniane schody”. Kolejne 14 km to stosunkowo łatwy fragment trasy, skąd można podziwiać wspaniałe widoki i dzikie kwiaty. W połowie drogi znajduje się opuszczona wieś Samaria, gdzie można odpocząć, zanim pokona się ostatni etap wędrówki. Na końcu wąwozu znajdują się tak zwane Stalowe Wrota. Wysokie kamienne ściany zbliżają się do siebie na odległość zaledwie 3m.

     Późna wiosna, kiedy kwitną dzikie kwiaty, to najlepszy moment, żeby udać się na wycieczkę. W środku lata, temperatury wewnątrz wąwozu bywają bardzo wysokie. Dlatego warto rozpocząć wędrówkę wcześnie rano, żeby zakończyć kilkugodzinny marsz przed południem.

 

www.wakacjenafali.pl 

biuro@wakacjenafali.pl

Podstawowe zwroty w jezyku Greckim

ναι - tak [ne]
όχι - nie [ohi]
σας ευχαριστώ - dziękuję [sas efraristo]
Παρακαλώ - proszę (prośba) [parkalo]
Ορίστε - proszę (podając coś) [oriste]
Με συγχωρείτε! - przepraszam! (gdy chcemy zwrócić czyjąś uwagę) [me sjehorite]
Συγγνώμη - przepraszam (prośba przebaczenie) [syngnomi]
Λυπάμαι - przykro mi [elbame]
Καλημέρα! - dzień dobry! (rano) [kalimera]
Καλησπέρα! - dzień dobry! (po południu) [kalispera]
Αντίο - do widzenia! [adijo]
Καλό βράδυ! - dobry wieczór! [kalo wradi]
Καληνύχτα! - dobranoc! [kalinyhta]

Aspendos, Perge oraz wodospady Kursunlu i Duden

 Będąc w Turcji wypożyczyliśmy samochód na dwa dni i ruszyliśmy ku słońcu;) Na pierwszy ogień poszły Pamukkale (opis tego magicznego miejsca znajdziecie kilka postów niżej), niestety pogoda nie sprzyjała, ale na nasz przyjazd przynajmniej deszcz przestał padać ;)) 

W kolejnym dniu zwiedziliśmy przepiękny amfiteatr w Aspendos, Perge, oraz magiczne wodospady. Pod wieczór dojechaliśmy do Chimery (opis kilka wpisów poniżej ). 

A teraz kilka słów o każdej z tych atrakcji:

Aspendos ( gr. Άσπενδος) – starożytne greckie miasto w Azji Mniejszej (dzisiejsza Turcja), znane dziś z najlepiej zachowanego starożytnego amfiteatru na 15 000 miejsc, również obecnie wykorzystywanego do różnego rodzaju przedstawień i pokazów. Miejscowość leży 50 km od Antalyi.

Aspendos znajduje się w Pamfilii. Według późniejszych tradycji, miasto założone zostało około 1000 p.n.e przez Greków, którzy pochodzili z Argos. Szeroki zasięg występowania jej monet w starożytnym świecie wskazuje, że w V wieku p.n.e. Aspendos było ważnym miastem w Pamfilii. Dzięki transportowi prowadzonemu rzeką Eurymedon kwitł handel solą, olejem i wełną, co doprowadziło miasto do wzbogacenia. W 333 p.n.e. Aspendos chciało przekupić Aleksandra Wielkiego, by jego oddziały nie stacjonowały w mieście, lecz Aleksander zignorował ich namowy i zajął miasto. W 190 p.n.e. miasto poddane zostało Rzymianom, którzy je splądrowali.

Perge - najważniejsze z miast starożytnej Pamfilii.
Według legendy miasto założone w XIII wieku p.n.e. przez Mopsosa i Kalhasa - uchodźców spod Troi. W IV wieku p.n.e. pisarz Skylaks odnotował istnienie miasta nad brzegiem rzeki Kaistros (dzisiejsza Aksu). Chociaż miasto położone było 12 km od morza, mieszkańcy czerpali zyski z handlu morskiego. Było to możliwe, ponieważ rzeka w czasach starożytnych była żeglowna. Aż do 333 p.n.e. miasto pozostawało w strefie wpływów perskich. Później poddało się bez walki Aleksandrowi Macedońskiemu Po śmierci Aleksandra miasto było niezależne aż do 129r.p.n.e., kiedy stało się częścią nowej prowincji rzymskiej - Azjii Mniejszej. Zaczął się okres prosperity. Miasto stało się jednym z ważniejszych ośrodków kultu Artemidy. W I i II wieku Perge było jednym z najpiękniejszych miast Azji Mniejszej. Do dziś można zobaczyć ruiny nimfeum, ulicy kolumnowej, bramy ceremonialnej, łaźni, gimnazjonu, teatru i stadionu na 12 tys. widzów. Wraz z wizytą św.Pawła rozpoczął się chrześcijański okres historii miasta. W V wieku miasto było już siedzibą biskupa. Gwałtowny koniec przyszedł w VIII wieku wraz z najazdami arabów.

Zespół wodospadów nazywanych wspólnym mianem Düden znajduje się w prowincji Antalya. Owe wodospady utworzone są na rzece o tej samej nazwie, będącej zresztą jedną z głównych rzek regionu. Wodospad Düden Górny (tr. Düden Başı) położony jest około 12 kilometrów na północny-wschód od Antalyi, a wodospad Düden Dolny - w samej Antalyi. Wodospady Düden stanowią część większego systemu krasowego. 
Górny Düden to najwyższy wodospad w regionie. Położony w atrakcyjnym miejscu, w otoczeniu zieleni, bywa tłumnie odwiedzany przez poszukujących chwili wytchnienia od zgiełku i nadmorskich upałów mieszkańców Antalyi.
Woda z wodospadu Dolny Düden wpada bezpośrednio do Morza Śródziemnego, a wspaniały widok skalistych klifów i spienionej wody stał się jedną z atrakcji turystycznych tego miasta. Teren w pobliżu wodospadu jest popularnym miejscem wypoczynkowo-piknikowym. Warto pamiętać, że wodospad Dolny Düden czyli po turecku Aşağı Düden bywa również nazywany Karpuzkaldıran Şelalesi.

 

Wodospady Kurşunlu to malowniczy zakątek i park położony na Wybrzeżu Morza Śródziemnego. Często są odwiedzane w ramach wycieczek zorganizowanych przez biura podróży z Antalyi lub z Side.  Wodospady ten położone są na rzece Aksu, około 20 km na pn-wschód od Antalyi, w otoczeniu malowniczego lasu piniowego. Park Narodowy Wodospadów w Kurşunlu czyli Kurşunlu Şelalesi Tabiat Parkı, założony w 1991 roku, ma na celu ochronę unikalnej flory, fauny i formacji geologicznych. Rodziny tureckie odwiedzają tę okolicę na pikniki, jako odskocznię od tłumów i upałów panujących na wybrzeżu.

 

www.wakacjenafali.pl 

biuro@wakacjenafali.pl