Aldabra leży w zachodniej części Oceanu Indyjskiego. Ma 34 km długości, 14,5 km szerokości i znajduje się 8 m n. p. m. Jest to drugi największy atol na świecie. Składa się z czterech wysp koralowych, otaczających lagunę o powierzchni 224 km2. Pomimo tego że jest słabo znany obcokrajowcom, w 1982 r. został uznany za cud natury i uzyskał status światowego dziedzictwa UNESCO.
Atol Aldabra jest bezludny i mocno
odizolowany. Wyspa Astove, należąca do grupy Aldabra, była
okupowana przez afrykańskich niewolników, którzy zbiegli z
portugalskiego statku w 1760 r.
Skok pływu w pobliżu Aldabry wynosi
2-3 m, a duże ilości wody w czasie przypływu i odpływu
przedostają się przez przejścia w rafie. Czterdzieści małych
skał i wysepek znajdujących się na lagunie, stanowi dom dla
tysięcy fregat i głuptaków czerwononogich. Najbardziej niezwykłym
okazem jest jednak Dryolimnas aldabranus, jedyny nielot zamieszkujący
obszar Oceanu Indyjskiego.
Dziewicza przyroda atolu odznacza się
licznymi gatunkami endemicznymi. Ponad 20% z 273 odmian roślin,
występuje wyłącznie lokalnie. Przedstawicielami tutejszej fauny są
zagrożone
żółwie szylkretowe i zielone, ale najsłynniejszym
mieszkańcem Aldabry jest bezsprzecznie żółw olbrzymi. Jego
kolonia liczy ok. 100000 osobników – dziesięć razy więcej niż
żółwi słoniowych na Galapagos.
Od stu lat naukowcy badają strukturę
fauny i flory bezludnego atolu. Teren ten jest nieprzyjazny dla ludzi
ze względu na ostre wapienie i wgłębienia zalane wodą. Tymczasem
pod powierzchnią laguny podmorski świat tętni życiem. W trakcie
przypływu tłumnie przybywają tu żarłacze rafowe czarnopłetwe,
orlenie i papugoryby.
Źródło: „501 najwspanialszych
cudów natury”
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz