Pico Duarte - najwyższy szczyt na Karaibach.

 Pasmo górskie Kordylierów Centralnych ma 60 mln lat i znajduje się na południu wyspy Hispaniola. Góry wznoszą się na Haiti i przecinają granicę z Republiką Dominikany. Są najwyższymi i najpiękniejszymi górami Karaibów. Pico Duarte, poza pasmem Kordylierów i Andów jest najwyższym szczytem obu Ameryk. Jego wysokość jest tematem niekończących się sporów. Rekord wierzchołka wynosi 3175 m, ale najnowsze informacje podają wysokość 3087 m. Wciąż jednak jest to imponujący rozmiar.
Pico Duarte leży na granicy Parku narodowegoArmando Bermudez i Parku Narodowego Jose Del Carmen Ramirez.Wierzchołek Pico Duarte jest zaledwie o kilka metrów wyższy od siostrzanego szczytu La Pelona. Te dwie góry oddzielone są pięknym pasmem zielonej łąki, Valle de Lilis, która wczesnym rankiem okrywa się cienką warstwą rosy.
Wyprawa w góry niesie za sobą wiele zaskakujących niespodzianek. Trzeba brodzić w rzekach i przeprawiać się przez gęsty las deszczowy, pełen palm, paproci, drzew awokado, bananowców i bengalskich figowców. Obszary te zamieszkują małe zwierzęta, a od czasu do czasu można tu
spotkać dzika. Nad głowami tłumnie latają egzotyczne ptaki, takie jak palmowiec, czy amazonka czarnoucha.
W wyższych obszarach gór można napawać się mocnym zapachem sosen i dotrzeć do górnych biegów najdłuższych rzek w Republice Dominikany – Yaque del Norte i Yaque del Sur. Ze szczytu roztacza się widok na miejscowość Quisqueya (w języku Tainów „Matka Ziemi”). Wielu mieszkańców Dominikany traktuje wspinaczkę na Pico Duarte jako istotny rytuał przejścia. Parku nie wolno zwiedzać bez przewodnika. Można rozbijać obozowiska, ale biwakowicze proszeni są o korzystanie z istniejących placów i palenisk, oraz o sprzątanie po sobie. Przy drodze znajdują się szałasy, ale własny namiot jest dużo bardziej komfortowym rozwiązaniem. Dobrze jest wziąć tabletki oczyszczające lub filtr, jeśli zamierza się pić górską wodę.





Źródło: „501 najwspanialszych cudów natury”

Tien-szan

 Pasmo górskie Tien-szan ciągnie się na długości 2400 km i kształtuje granice pomiędzy Kazachstanem, Chinami, i Kirgistanem. Najwyższym punktem gór jest Szczyt Zwycięstwa (7439 m), znajdujący się w Kirgistanie. Natomiast najwyższym szczytem na terenie Kazachstanu jest Chan Tengri (Pan niebios) o wysokości 7010 m. Jest on także popularnym terenem wspinaczkowym dla doświadczonych alpinistów. Ze względu na suchy klimat, linia wiecznego śniegu Na Tien-szan leży znacznie wyżej niż zazwyczaj. Zachodnia część pasma to krajobraz cedrowych lasów, ośnieżonych szczytów i głębokich dolin. Stojący na pograniczu
Kazachstanu i Kirgistanu, Chan Tengri jest rajem nie tylko dla alpinistów, ale także dla wędrowców, pieszych turystów i kierowców. W obrębie Tien-szan mieści się lodowiec Inylczek o długości prawie 60 km. Znajdują się tu także piękne jeziora takie jak Issy-Kul i porównywane z Bajkałem, Markakol. Region ten stopniowo otwiera się na zachodnią turystykę, więc warto przyjechać tu jak najszybciej.








Źródło: „501 najwspanialszych cudów natury”

Wadi Rum, jedno z najbardziej niesamowitych miejsc na świecie.


 Wadi Rum to jedno z najbardziej zdumiewających miejsc na świecie, które charakteryzuje się surowym pięknem. Ma wszystkie romantyczne cechy pustynnego krajobrazu, na które składają się strome granitowe szczyty i piaskowe grzbiety.
Dolina zamieszkiwana była od czasów neolitycznych, a obecność źródeł ze słodką wodą sprawiła, że zatrzymywały się tu karawany wędrujące przez pustynię. W I w. p. n. e. w regionie tym osiedlili się Nabatejczycy, zanim ich stolicą stała się Petra. Pozostawili po sobie kamienne topory, naczynia z epoki żelaza, malowidła naskalne i świątynię bogini Allat.
Najwyższym szczytem doliny jest skalne wzgórze Dżabal Rum o wysokości 1754 m. W pogodny dzień z jego wierzchołka można dostrzec granicę Arabii Saudyjskiej i Morze Czerwone.
Wczesną wiosną jak spadnie deszcz, pustynia budzi się do życia. Czerwone anemony, czarne irysy, jasne maki i lecznicze zioła dodają krajobrazowi kolorytu. Szybujące po niebie orły i myszołowy to tylko dwa z 110 zaobserwowanych tu gatunków ptaków. W regionie tym mieszkają koziorożce, wilki, lisy, arabskie koty i lisy. Wciąż w Wadi Rum żyją także koczownicze ludy Beduinów.
Obszar ten jest objęty ochroną, więc tuż przy wjeździe znajduje się posterunek pustynnego patrolu. Policjanci nadzorują okolicę, poruszając się na wielbłądach. Noszą powłóczyste szaty i czerwono-biały turban, za pasem maja sztylet a na plecach przewieszoną strzelbę. W Wadi Rum najlepiej odpoczywa się pod rozległym gwieździstym niebem, popijając kawę z kardamonem i wsłuchując się w ciszę.





Źródło: „501 najwspanialszych cudów natury”